Στην τελευταία Γενική Συνέλευση της 23/1/2009 ζήσαμε μια μεταμόρφωση. Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας ενώ την 19/01 εμφανίστηκε με πρόταση περί αποχής και μάλιστα «σκληρής», χωρίς κανένα νέο δεδομένο, έκανε στροφή 180 μοιρών και πρότεινε τη λήξη των κινητοποιήσεων και την καταβολή μέρους των οφειλών του Υπουργείου από το ταμείο του συλλόγου!
Η πρόταση του ΔΣ περιείχε την καταβολή του ποσού των 15.000Ε από το Σύλλογο προς την εργοδότρια των καθαριστριών, με την μορφή άτοκου δανείου. Από την πλευρά της η ιδιώτης θα εγγυάτο(ηθικώς και μόνον!) ότι θα κατέβαλε τα χρήματα στις εργαζόμενες, θα μας εκχωρούσε την απαίτηση που έχει κατά του Δημοσίου(η οποία είναι όλως αμφίβολο αν και πότε θα ικανοποιείτο, αφού η ίδια δεν έχει κάνει κάποια δικαστική ενέργεια) και οι εργαζόμενές της θα δεσμεύονταν ότι θα σταματήσουν την επίσχεση(συμφωνία άκυρη βέβαια!). Χρωματίστηκε μάλιστα μια μαύρη εικόνα ενός αδιεξόδου, καθώς κατά τους προτείνοντες αν δεν υιοθετούνταν από τη ΓΣ η πρόταση αυτή, μας απειλούσε ο «μπαμπούλας» της αποχής διαρκείας, την οποία βέβαια κανένας δεν πρότεινε παρά μόνο οι ξιφουλκούντες κατά κάθε άλλης πρότασης πλην του ΔΣ.
Ακούσαμε για κινητοποιήσεις με αίμα(!), για αποχές διαρκείας, για αγώνες με ιδρώτα και θυσίες, για εγγυήσεις των χρημάτων (οι οποίες είναι τελικά μόνο ηθικές). Δεν ακούσαμε για τις υπόλοιπες οφειλές που υπάρχουν προς την εργολάβο(συνολικά 40.000 ε), δεν ακούσαμε για κάποια αναγνώριση της οφειλής από το Δημόσιο, για κάποια αντιπαροχή προς το Σύλλογο, δεν ακούσαμε καν την αλήθεια, ότι στην πραγματικότητα τα χρήματα αυτά τα χαρίζουμε στο Ελληνικό Δημόσιο!
Με έκπληξη επίσης δεν ακούσαμε την πρότασή που είχε καταθέσει το μέλος μας ο συνάδελφος Δρούζας, να τίθεται σε ψηφοφορία όταν έφτασε η ώρα! Αφού τέθηκε η πρόταση του ΔΣ σε ψηφοφορία και απερρίφθη άνευ επαίνων (με 36 μόλις ψήφους υπέρ) το προεδρείο της συνέλευσης κατέληξε με έναν επαγωγικό συλλογισμό που κατέπληξε τους πάντες ότι η ΓΣ θέλει αποχή και μάλιστα διαρκείας, μια πρόταση που κανένας δεν είχε κάνει! Άραγε για να τιμωρηθεί η ΓΣ που απέρριψε την πρόταση του ΔΣ ή μήπως για να διατηρηθεί πάση θυσία το ψευδεπίγραφο δίλημμα που από την αρχή έθεσαν τα μέλη του ΔΣ ή πληρώνουμε ή αποχή …μέχρι τελικής πτώσεως!
Η στάση αυτή πυροδότησε το κλίμα και προκάλεσε τις έντονες μεν, εύλογες δε διαμαρτυρίες από πολλούς συναδέλφους. Η εικόνα δε μιας συνέλευσης στο όριο της διάλυσης και πολλών συναδέλφων που αποχώρησαν διαμαρτυρόμενοι δεν ποιεί τιμή στο προεδρείο που έχασε τον έλεγχο και προκάλεσε τις αντιδράσεις.
Η δική μας πρόταση, να σταματήσουμε την αποχή και να πάμε να εργαστούμε υπό τις παρούσες συνθήκες στο δικαστικό μέγαρο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, προκάλεσε σίγουρα πολλές απορίες. Ο στόχος μας ήταν απλός. Θέλαμε να δείξουμε ότι το δίλημμα «πληρωμή ή αποχή διαρκείας(ή τανκς ίσως)» ήταν ψευδεπίγραφο και ουσιαστικά τεχνητό. Με τη διαμαρτυρία που προτείναμε δεν αποσκοπούσαμε στην οριστική λύση του προβλήματος. Ούτε όμως με τη «λύση» του Δ.Σ. λυνόταν πραγματικά το πρόβλημα, απλά παίρναμε μια παράταση που στοίχιζε και ακριβά. Όμως με το μέσο που προτείναμε εμείς κάναμε συμμέτοχο του προβλήματος όλη την κοινωνία της πόλης ενώ στην άλλη περίπτωση το φορτωνόταν η δική μας πλάτη. Δεν προτείναμε συνέχιση της αποχής γιατί θέλαμε να βοηθήσουμε το σώμα να βγει από το υποτιθέμενο αδιέξοδο. Για το λόγο αυτό επιλέξαμε ως πρόταση αυτή την «ακραία» μορφή διαμαρτυρίας και οι συνάδελφοι την επιβράβευσαν, αφού έλαβε 50 ψήφους τη στιγμή που η ομόφωνη πρόταση του Δ.Σ έλαβε μόλις 36!
Θεωρούμε ότι οι νέες εξελίξεις με τη λήξη της επίσχεσης από πλευράς των εργαζομένων και την έναρξη της διαδικασίας καθαρισμού του Μεγάρου δικαίωσαν την άποψή μας. Πιστεύουμε ότι τόσο την 19/1 με τη σκληρή αποχή όσο και την 23/1 με την λύση της πληρωμής το Δ.Σ. είχε επιλέξει τις εύκολες λύσεις. Σε κάθε περίπτωση είναι επιτυχία το ότι δεν πληρώσαμε εμείς τα «σπασμένα» του Δημοσίου. Το πρόβλημα με την παράνομη απευθείας ανάθεση, το δημιούργησε η πολιτεία και όχι οι δικηγόροι και επομένως η πολιτεία όφειλε και οφείλει να λύσει το πρόβλημα αναλαμβάνοντας την ευθύνη της.
Η επιστροφή των καθαριστριών στην εργασία τους και μάλιστα αμισθί δεν επιτρέπει βέβαια τον εφησυχασμό, ούτε μπορεί να θεωρηθεί οριστική λύση. Τουναντίον η απλήρωτη εργασία τους με την ελπίδα διευθέτησης των οφειλών μοιάζει περισσότερο εκμετάλλευση παρά λύση.
ΖΗΤΑΜΕ από τον Δικηγορικό Σύλλογο και το Δ.Σ. του να συνεχίσει τις πιέσεις προς οριστική επίλυση του προβλήματος. Να μην αφήσουμε πάλι να φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο ώστε να χρειαστεί αποχή 2 εβδομάδων για να πετύχουμε το αυτονόητο, την καθαριότητα στο μέγαρο. Άλλωστε αν είχαμε δείξει την δέουσα προσοχή νωρίτερα, ο διαγωνισμός για την καθαριότητα που ξεκίνησε και «πάγωσε» τον Απρίλιο του 2008 θα είχε ήδη ολοκληρωθεί και δεν θα είχε υπάρξει κανένα θέμα.
Τέλος, ως προς το μέλλον των κινητοποιήσεων μας, ως Προοδευτική Κίνηση Νέων Δικηγόρων θεωρούμε ότι η όποια κινητοποίηση μας είναι σοβαρή υπόθεση. Δεν αποτελεί αντικείμενο πειραματισμού ούτε δοκιμών. Ειδικά η αποχή δεν είναι κάποιο υπερβατικό-επαναστατικό καθήκον αλλά μέσο για να πετύχουμε κατά το μάλλον ή ήττον ένα στόχο. Επομένως δεν είναι δυνατό να προτείνεται αποχή ελαφρά τη καρδία και εξίσου εύκολα να προτείνεται η διακοπή της. Όποια θέση και αν προτείνει το Δ.Σ. πρέπει να είναι αιτιολογημένη και να παρουσιάζεται στην πραγματική της διάσταση και στο σώμα να παρουσιάζονται όσα περισσότερα στοιχεία γίνεται. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν πολλές μορφές αποχής και πρέπει κάθε φορά να αποφασίζουμε με προσοχή αυτή που ταιριάζει καλύτερα στο σκοπό μας και να μην πηγαίνουμε από ήττα σε ήττα. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας!
Προοδευτική Κίνηση Νέων Δικηγόρων
Η πρόταση του ΔΣ περιείχε την καταβολή του ποσού των 15.000Ε από το Σύλλογο προς την εργοδότρια των καθαριστριών, με την μορφή άτοκου δανείου. Από την πλευρά της η ιδιώτης θα εγγυάτο(ηθικώς και μόνον!) ότι θα κατέβαλε τα χρήματα στις εργαζόμενες, θα μας εκχωρούσε την απαίτηση που έχει κατά του Δημοσίου(η οποία είναι όλως αμφίβολο αν και πότε θα ικανοποιείτο, αφού η ίδια δεν έχει κάνει κάποια δικαστική ενέργεια) και οι εργαζόμενές της θα δεσμεύονταν ότι θα σταματήσουν την επίσχεση(συμφωνία άκυρη βέβαια!). Χρωματίστηκε μάλιστα μια μαύρη εικόνα ενός αδιεξόδου, καθώς κατά τους προτείνοντες αν δεν υιοθετούνταν από τη ΓΣ η πρόταση αυτή, μας απειλούσε ο «μπαμπούλας» της αποχής διαρκείας, την οποία βέβαια κανένας δεν πρότεινε παρά μόνο οι ξιφουλκούντες κατά κάθε άλλης πρότασης πλην του ΔΣ.
Ακούσαμε για κινητοποιήσεις με αίμα(!), για αποχές διαρκείας, για αγώνες με ιδρώτα και θυσίες, για εγγυήσεις των χρημάτων (οι οποίες είναι τελικά μόνο ηθικές). Δεν ακούσαμε για τις υπόλοιπες οφειλές που υπάρχουν προς την εργολάβο(συνολικά 40.000 ε), δεν ακούσαμε για κάποια αναγνώριση της οφειλής από το Δημόσιο, για κάποια αντιπαροχή προς το Σύλλογο, δεν ακούσαμε καν την αλήθεια, ότι στην πραγματικότητα τα χρήματα αυτά τα χαρίζουμε στο Ελληνικό Δημόσιο!
Με έκπληξη επίσης δεν ακούσαμε την πρότασή που είχε καταθέσει το μέλος μας ο συνάδελφος Δρούζας, να τίθεται σε ψηφοφορία όταν έφτασε η ώρα! Αφού τέθηκε η πρόταση του ΔΣ σε ψηφοφορία και απερρίφθη άνευ επαίνων (με 36 μόλις ψήφους υπέρ) το προεδρείο της συνέλευσης κατέληξε με έναν επαγωγικό συλλογισμό που κατέπληξε τους πάντες ότι η ΓΣ θέλει αποχή και μάλιστα διαρκείας, μια πρόταση που κανένας δεν είχε κάνει! Άραγε για να τιμωρηθεί η ΓΣ που απέρριψε την πρόταση του ΔΣ ή μήπως για να διατηρηθεί πάση θυσία το ψευδεπίγραφο δίλημμα που από την αρχή έθεσαν τα μέλη του ΔΣ ή πληρώνουμε ή αποχή …μέχρι τελικής πτώσεως!
Η στάση αυτή πυροδότησε το κλίμα και προκάλεσε τις έντονες μεν, εύλογες δε διαμαρτυρίες από πολλούς συναδέλφους. Η εικόνα δε μιας συνέλευσης στο όριο της διάλυσης και πολλών συναδέλφων που αποχώρησαν διαμαρτυρόμενοι δεν ποιεί τιμή στο προεδρείο που έχασε τον έλεγχο και προκάλεσε τις αντιδράσεις.
Η δική μας πρόταση, να σταματήσουμε την αποχή και να πάμε να εργαστούμε υπό τις παρούσες συνθήκες στο δικαστικό μέγαρο, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, προκάλεσε σίγουρα πολλές απορίες. Ο στόχος μας ήταν απλός. Θέλαμε να δείξουμε ότι το δίλημμα «πληρωμή ή αποχή διαρκείας(ή τανκς ίσως)» ήταν ψευδεπίγραφο και ουσιαστικά τεχνητό. Με τη διαμαρτυρία που προτείναμε δεν αποσκοπούσαμε στην οριστική λύση του προβλήματος. Ούτε όμως με τη «λύση» του Δ.Σ. λυνόταν πραγματικά το πρόβλημα, απλά παίρναμε μια παράταση που στοίχιζε και ακριβά. Όμως με το μέσο που προτείναμε εμείς κάναμε συμμέτοχο του προβλήματος όλη την κοινωνία της πόλης ενώ στην άλλη περίπτωση το φορτωνόταν η δική μας πλάτη. Δεν προτείναμε συνέχιση της αποχής γιατί θέλαμε να βοηθήσουμε το σώμα να βγει από το υποτιθέμενο αδιέξοδο. Για το λόγο αυτό επιλέξαμε ως πρόταση αυτή την «ακραία» μορφή διαμαρτυρίας και οι συνάδελφοι την επιβράβευσαν, αφού έλαβε 50 ψήφους τη στιγμή που η ομόφωνη πρόταση του Δ.Σ έλαβε μόλις 36!
Θεωρούμε ότι οι νέες εξελίξεις με τη λήξη της επίσχεσης από πλευράς των εργαζομένων και την έναρξη της διαδικασίας καθαρισμού του Μεγάρου δικαίωσαν την άποψή μας. Πιστεύουμε ότι τόσο την 19/1 με τη σκληρή αποχή όσο και την 23/1 με την λύση της πληρωμής το Δ.Σ. είχε επιλέξει τις εύκολες λύσεις. Σε κάθε περίπτωση είναι επιτυχία το ότι δεν πληρώσαμε εμείς τα «σπασμένα» του Δημοσίου. Το πρόβλημα με την παράνομη απευθείας ανάθεση, το δημιούργησε η πολιτεία και όχι οι δικηγόροι και επομένως η πολιτεία όφειλε και οφείλει να λύσει το πρόβλημα αναλαμβάνοντας την ευθύνη της.
Η επιστροφή των καθαριστριών στην εργασία τους και μάλιστα αμισθί δεν επιτρέπει βέβαια τον εφησυχασμό, ούτε μπορεί να θεωρηθεί οριστική λύση. Τουναντίον η απλήρωτη εργασία τους με την ελπίδα διευθέτησης των οφειλών μοιάζει περισσότερο εκμετάλλευση παρά λύση.
ΖΗΤΑΜΕ από τον Δικηγορικό Σύλλογο και το Δ.Σ. του να συνεχίσει τις πιέσεις προς οριστική επίλυση του προβλήματος. Να μην αφήσουμε πάλι να φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο ώστε να χρειαστεί αποχή 2 εβδομάδων για να πετύχουμε το αυτονόητο, την καθαριότητα στο μέγαρο. Άλλωστε αν είχαμε δείξει την δέουσα προσοχή νωρίτερα, ο διαγωνισμός για την καθαριότητα που ξεκίνησε και «πάγωσε» τον Απρίλιο του 2008 θα είχε ήδη ολοκληρωθεί και δεν θα είχε υπάρξει κανένα θέμα.
Τέλος, ως προς το μέλλον των κινητοποιήσεων μας, ως Προοδευτική Κίνηση Νέων Δικηγόρων θεωρούμε ότι η όποια κινητοποίηση μας είναι σοβαρή υπόθεση. Δεν αποτελεί αντικείμενο πειραματισμού ούτε δοκιμών. Ειδικά η αποχή δεν είναι κάποιο υπερβατικό-επαναστατικό καθήκον αλλά μέσο για να πετύχουμε κατά το μάλλον ή ήττον ένα στόχο. Επομένως δεν είναι δυνατό να προτείνεται αποχή ελαφρά τη καρδία και εξίσου εύκολα να προτείνεται η διακοπή της. Όποια θέση και αν προτείνει το Δ.Σ. πρέπει να είναι αιτιολογημένη και να παρουσιάζεται στην πραγματική της διάσταση και στο σώμα να παρουσιάζονται όσα περισσότερα στοιχεία γίνεται. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν πολλές μορφές αποχής και πρέπει κάθε φορά να αποφασίζουμε με προσοχή αυτή που ταιριάζει καλύτερα στο σκοπό μας και να μην πηγαίνουμε από ήττα σε ήττα. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας!
Προοδευτική Κίνηση Νέων Δικηγόρων
